Γράφει ο Δικηγόρος Νίκος Επ. Φαλαγκάρας
«Απαγορεύεται η τοποθέτησή πανό από οποιονδήποτε, το περιεχόμενο των οποίων αντιστρατεύεται τη φυσιογνωμία του χώρου του Δημοτικού Γηπέδου, και το αθλητικό πνεύμα, μας απαγορεύεται πανό που το περιεχόμενό του αναφέρεται κατά του Ν. Π. ή του Προέδρου του ή του Δημάρχου ή μας δημοτικής αρχής, η Π.Α.Ε. είναι υποχρεωμένη με ευθύνη μας για την άμεση απομάκρυνσή του σε διαφορετική περίπτωση θα επιβάλλονται οι ανάλογες ποινές, μέχρι και άρση μας παραχώρησης».
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, στον Ποινικό μας Κώδικα υπήρχε διάταξη που προέβλεπε και τιμωρούσε την περιύβριση αρχής. Η δε δίωξη αφηνόταν αποκλειστικά στη διακριτική ευχέρεια ή, καλύτερα, στον υπερβάλλοντα ζήλο τις περισσότερες φορές, κάποιου εισαγγελέα (αυτεπάγγελτα).
Κατάλοιπο αυταρχικών αντιλήψεων και πρακτικών και με δεδομένες τις παρενέργειες (άδικες διώξεις και καταδίκες ανθρώπων που ασκούσαν -έστω αυστηρή- κριτική) ενόσω ίσχυε, κατά της διάταξης αυτής είχε ασκηθεί σφοδρή κι επιστημονικά βάσιμη κριτική κι έτσι το 2019 καταργήθηκε.
Η σημερινή κυβέρνηση, μολονότι υποσχέθηκε (για τους δικούς της λόγους) τότε ότι θα επαναφέρει τη διάταξη, μέχρι σήμερα δεν το έπραξε. Αυτό δεν φυσικά δεν προδικάζει το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Τόσα και τόσα έρχονται, απέρχονται και επανέρχονται. Άλλωστε, παρόμοιες… ρηξικέλευθες καινοτομίες πολλές φορές (φέρονται ότι) αποτελούν λαϊκή αξίωση, οπότε η ανταπόκριση των κυβερνώντων δεν είναι (τάχα) τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από εκπλήρωση μιας τέτοιας αξίωσης.
Πρόσφατα, η παραχώρηση (παράταση του χρόνου χρήσης) του δημοτικού γηπέδου στην ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ συνοδεύτηκε από ιδιωτικό συμφωνητικό ανάμεσα στον παραχωρούντα Δήμο Σερρών και την ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ, όπου μεταξύ των άλλων περιλαμβάνεται και ο όρος που σημειώνεται στην προμετωπίδα του κειμένου. Προβλέπεται, δηλαδή, ειδική προληπτική προστασία προσώπων και φορέων από την ανάρτηση πανό με προσβλητικό περιεχόμενο.
Οι παραβάτες της απαγόρευσης θα υφίστανται κυρώσεις.
Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε επικριτικά και από τα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Η δήμαρχος ενοχλήθηκε και γι’ αυτό απάντησε σε δημοσιογραφικό σχόλιο. Χωρίς να δηλώνει ότι διαφωνεί με τον επίμαχο όρο του συμφωνητικού, επικεντρώθηκε στο ότι ενώ αυτός υπήρχε και στο προηγούμενο συμφωνητικό και είχε τεθεί επί της θητείας του προκατόχου της. Τότε δεν είχε σχολιαστεί. Άρα τώρα (από πού προκύπτει ότι) αποβλέπει σε «δολοφονία χαρακτήρων».
Βαριά η κατηγορία που εκτοξεύτηκε, αλλά χωρίς επαρκή αιτιολογία. Ο ισχυρισμός ότι ο «προστατευτικός» όρος είχε τεθεί από τον προηγούμενο δήμαρχο δεν είναι απάντηση, πολύ δε περισσότερο δεν είναι επαρκής και πειστική δικαιολογία.
Απλούστατα, αν είχε κριθεί από τη σημερινή δημοτική αρχή ότι ήταν περιττός ή άστοχος, θα μπορούσε να τον απαλείψει. Επίσης το ίδιο έωλος είναι και ο άλλος ισχυρισμός ότι τότε δεν σχολιάστηκε. Προσωπικά δεν θυμάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι ενώ, ας πούμε, δεν σχολιάστηκε τότε με την ίδια ένταση, τώρα αποσκοπεί στη «δολοφονία χαρακτήρων».
Αυτό που, κατά πρώτον, πρέπει να σημειώσει κανείς είναι ότι κανένας τοπικός ή άλλος άρχων και για κανένα λόγο δεν χρειάζεται ειδική προληπτική προστασία σε σχέση με τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς.
Ανάγκη προστασίας του δικαιολογείται μόνο όταν υπάρξει προσβολή, οπότε αυτό (το πρόσωπο) έχει το δικαίωμα να προσφύγει στην (ποινική και αστική) δικαιοσύνη (με όλες τις εγγυήσεις και τις διασφαλίσεις που αυτή παρέχει) για την άρση της (προσβολής) και την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης.
Διαφορετικά, υιοθετώντας τέτοια προληπτικά μέτρα, όπως π. χ. είναι η ανάρτηση πανό, προσχωρούμε στη λογική και τις απαιτήσεις της -καταργημένης- περιύβριση αρχής, η οποία, φορώντας άλλο προσωπείο, έρχεται να αποκαταστήσει -δήθεν- την ευταξία που διαταράχθηκε. Ας μου επιτραπεί να επεκτείνω τη σκέψη μου και να πω ακόμα ότι η ανάγκη για προνομιακή προστασία προσώπων με θέσεις ευθύνης, που τη θεσπίζουν τα ίδια, δηλώνει εκ μέρους τους, εκτός από αλαζονεία, ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Εν τούτοις, το κύριο πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, είναι η ίδια η παραχώρηση του γηπέδου.
Και να γιατί: Το θέμα που δημιούργησε ο επίμαχος όρος του συμφωνητικού επανέφερε στη δημόσια συζήτηση (κι ας την αποφεύγουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και καθ’ ύλην αρμόδιοι και υπόχρεοι όχι μόνο να τη διεξαγάγουν, αλλά και να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους) το πολύ πιο ουσιαστικό ζήτημα του ίδιου του γηπέδου που επί δεκαετίες τώρα, ενώ καταλαμβάνει μέρος του κεντρικού πάρκου η δημοτική αρχή συνεχίζει να το παραχωρεί στην ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης.
Ως εκ περισσού να θυμίσω ότι, εδώ και έναν αιώνα, το σχέδιο της πόλης μας πολύ σοφά προέβλεψε την κατασκευή του κεντρικού πάρκου μέσα στο οποίο βρίσκεται και το δημοτικό γήπεδο.
Η μη κατασκευή του δεν είναι απλώς μία σοβαρή παράλειψη που ζημιώνει τους δημότες, αφού τους στερεί ένα τόσο σπουδαίο αγαθό, αλλά σαφώς παράνομη πράξη που παράγει συγκεκριμένες ευθύνες και συνέπειες.
Το ότι μέχρι τώρα δεν αναζητήθηκαν και δεν αποδόθηκαν, από και εκεί που έπρεπε, δεν τη νομιμοποιεί και δεν τη θεραπεύει. Δεδομένο και αναμφισβήτητο είναι ότι το γήπεδο είναι παράνομο και παρανόμως παραχωρείται.
Είναι τόσο απλό και φανερό.
Εν κατακλείδι: το ζήτημα του κεντρικού δημοτικού πάρκου παραμένει διαρκώς επίκαιρο και επείγον. Και το κρίσιμο ερώτημα για τους αρμοδίους είναι το εξής:
Πότε επιτέλους θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν; Και μια που το θέμα μας σχετίζεται και με το ποδόσφαιρο, ας το πούμε στη δική γλώσσα: μέχρι πότε θα ρίχνουν τη μπάλα στην κερκίδα;
Η εορτή της Αγίας Ειρήνης στο Σιδηρόκαστρο
ΟΕΕ στο 6ο Διεθνές Συνέδριο: Ήρθε η ώρα των αποφάσεων
Με χρώματα και ευωδιές «Πλημμύρισε» η 4η Ανθοκομική Έκθεση στην Ηράκλεια Σερρών
