Βρισκόμαστε στην 23η Διδακτική περίοδος 2025-2026, Μάθημα 3ο, την ερχόμενη Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2025, ώρα 7:00μμ. στο Αμφιθέατρο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης, Νικ. Νικολάου 20 και θέμα: «Ο διαχρονικός και Πανανθρώπινος Θουκυδίδης»
( Τρίτη Ενότητα) με εισηγητή τον κ. Ζήση Μητλιάγκα, φιλόλογο
Στις δυο πρώτες ενότητες αναφερθήκαμε στη ζωή και το έργο του Θουκυδίδη συνολικά καθώς στις αφορμές και την αιτία της σύγκρουσής Πελοποννησίων και Αθηναίων (ο Θουκυδίδης αναφέρει «τους Αθηναίους μεγάλους γιγνομένους και φόβουν εμποιήσαντες τοις Λακεδαιμονίοις ηνάγκασαν εις στο πολεμίο» ). Μετά το πρώτο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου εκφωνήθηκε προς τιμήν των πεσόντων ο περίφημος Επιτάφιος του Περικλή για τους πολεμήσαντες σε αυτό τον πόλεμο.
Πλην της αναφοράς των αγώνων των προγόνων για την ακμή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ο Επιτάφιος του Περικλή είναι ένα κορυφαίο παγκοσμίως και διαχρονικά κείμενο για τη σημασία και τα αποτελέσματα του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Συνοπτικά ο Περικλής αναφέρει ότι μέσα σε καθεστώς δικαιοσύνης και ελευθερίας το Δημοκρατικό Πολίτευμα απελευθερώνει, ενεργοποιεί, και αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό, γι’ αυτό και η ανάλογη σπουδαία πρόοδος.
Με παρόμοιο περιεχόμενο είδαμε συνοπτικά την ουσία και την λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος από τον Επιτάφιο του Λυσία και τον Μενεξενο του Πλάτωνα.
Στην Τρίτη ενότητα θα δούμε συνοπτικά περιστατικά και λειτουργίες της κοινωνίας από τα οποία άλλα οδηγούν στην ακμή και άλλα στην παρακμή. Έτσι αναφέρεται πρώτα στο λοιμό που έπεσε στην Αθήνα το 2ο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου που συγκλόνισε καταστροφικά την Αθηναϊκή Κοινωνία και διέλυσε όλους τους θεσμούς και τις λειτουργίες «Θεών δε φόβος ή ανθρώπων νομός ουδείς απείργε» αναφέρει ο Θουκυδίδης .
Ακόμα με αφορμή το θάνατο του Περικλή από τον λοιμό, κάνει μια σπουδαία προσωπογραφία του υπεύθυνου και σοβαρού ηγέτη, σε αντίθεση με τους λαϊκιστές και δημαγωγούς που παρέσυραν στην καταστροφή την Αθήνα
Μαζί με άλλα περιστατικά θα αναφερθούμε στον τραγικό αλληλοσπαραγμό στην Ελλάδα αναμεσά στους Ολιγαρχικούς και τους Δημοκρατικούς που εξαφάνισε την ήρεμη πολιτική πορεία και έφερε την Ελληνική κοινωνία σε βαρβαρότητα και εξαθλίωση ανάμεσα στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα.
Η παθολογία του Πολέμου (έτσι ονομάζεται ο τότε εμφύλιος αλληλοσπαραγμός) αποτυπώνει καταπληκτικά την τραγωδία της εμφύλιας σύρραξης που έζησε η νεότερη Ελλάδα το 1946-1949.
Και πολλά άλλα χαρακτηρίζουν το μεγαλείο της αντίληψης και της έκφρασης του Θουκυδίδη για τα ανθρώπινα γενικά. Γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ο μέγιστος των Ιστορικών της Ανθρωπότητος γιατί διατύπωσε γεγονότα και συμπεριφορές που ισχύουν διαχρονικά και πανανθρώπινα «γιγνόμενα και αει εσομενα εως αν η αυτή φυσις ανθρωπων η».
————————————————–
